GR LOVER : (กล้อง) ผมไม่เล็กน่ะครับ !!

Toemorn Pramual Kunraya …คุณประมวล กุลระยะ (โต)

กล้อง GR และการถ่ายภาพสตรีทฯ ทั้งสองอย่างนี้มันเหมือนเป็นอะไรบางอย่างที่ผมหลงใหลอยู่ข้างใน แต่ไม่รู้ตัวชัดเจน ไม่เข้าใจตัวเอง จนกระทั่งจังหวะชีวิตมอบโอกาสให้ได้พบเจอกับทั้งสองอย่างโดยตรง จากนั้นความชอบ และแนวทางของผมก็ชัดเจนมาจนถึงวันนี้

GR Cameras –

หลังจากที่สนใจกล้องตระกูล GR มานาน ติดตามข้อมูล และผลงานภาพสวยๆ ของช่างภาพสตรีทฯ ที่ใช้ GR หลายๆ คน แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้เป็นเจ้าของ GR สักที

ในที่สุดโอกาสก็มาถึง เมื่อรับอาสาไปเลือกซื้อกล้องสำหรับใช้เที่ยวทริปญี่ปุ่นให้กับแฟน โดยมีเงื่อนไขว่าต้องเป็นกล้องตัวเล็กๆ คุณภาพดี ต้องพกพา และใช้งานได้ง่ายด้วย แน่นอน …ว่าจะมีกล้องไหนที่เหมาะไปกว่า GR ที่ทั้งตอบโจทย์ (ของแฟน) และตรงใจ (ของผมเอง) ตอนนั้นเลือกซื้อรุ่น GR II และถึงจะเคยเห็นตัวกล้องจากภาพในที่ต่างๆ มาบ้างแล้ว แต่พอได้เห็น และได้จับกล้องตัวจริง…

“กล้องอะไรเนี่ยทำไมมันหล่ออย่างนี้ เข้ากับคนเท่ๆ อย่างเราแน่เลย”

คือในหัวคิดอย่างนี้เลย กล้องมันพรีเมี่ยมมาก ตอนนั้นนี่หลงมันมาก พกติดตัวตลอดเลยในช่วงเกือบๆ 1 เดือน ก่อนที่แฟนจะเอาไปใช้ออกทริป และความรู้สึกแรกๆ จากคนที่ไม่เคยใช้กล้อง GR มาก่อนเลย คือ ทำไมกล้องมันเร็ว มันใช้ง่าย มันสแนปไวอย่างนี้ พกก็ง่ายด้วย ประทับใจทุกเรื่อง อีกหนึ่งความรู้สึกที่เกิดขึ้นในตอนนั้น คือ ทำไมมาเจอกันช้าไป เหมือนที่ผ่านมาไม่เข้าใจตัวเองเฉยๆ ว่าสุดท้ายแล้วกล้องแบบที่ชอบ และมองหามาตลอดคือกล้อง GR กล้องที่หล่อๆ แล้วก็เล็กๆ แบบนี้

หลังจากได้มีโอกาสใช้ GR II สักพัก รวมถึงการเข้าร่วมทริปถ่ายภาพ หรือกิจกรรมกับเพื่อนๆ กลุ่มสตรีทฯ ซึ่งหลายๆ คนเค้าใช้ GR III อยู่ เราได้เห็น ได้ลอง ก็ชอบเลย แล้วเหมือนเก็บเอาความชอบพวกนี้มาเล่าต่อให้แฟนฟังอยู่เรื่อยๆ จนวันหนึ่งเธอก็เซอร์ไพรส์ผมด้วยถุงปริศนาใบหนึ่ง …คงไม่ต้องเดา เธอซื้อ GR III ให้ผม ตอนนี้เราทั้งคู่จึงใช้กล้อง GR คนละตัว เธอชอบถ่ายภาพขาวดำ และผมชอบถ่ายภาพแนวสตรีทฯ

Street Photography –

เกี่ยวกับการถ่ายภาพแนวสตรีทฯ มันเริ่มต้นจากความชอบในงานศิลปะ ชอบเข้าไปดูภาพถ่ายในเว็บไซต์ต่างๆ จนมีอยู่ครั้งหนึ่งได้ไปดูนิทรรศการถ่ายภาพที่จัดโดยกลุ่มสตรีทโฟโต้ในไทย มันเหมือนเปิดโลกเลย แต่ละภาพที่จะดูเหมือนว่ามันเป็นภาพธรรมดาๆ แต่มันไม่ใช่เลย มันมีอะไรหลายอย่างในนั้น ทั้งเรื่องราว ตลกขำ ตลกร้าย เสียดสี และอีกหลากหลายในแต่ละภาพ จนเราทึ่งเลยว่าพี่ๆ เจ้าของภาพเหล่านี้เขาเห็นสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น แล้วเก็บมาถ่ายทอดได้อย่างไร บางภาพมีพลังราวกับงานโฆษณาดีๆ ที่เซ็ตถ่าย แต่ใจจริงเราก็รู้ว่าไม่ใช่การเซ็ต

การไปดูนิทรรศการในครั้งนั้นเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นในการถ่ายภาพแนวสตรีทฯ ของผม แต่อะไรๆ มันไม่ได้ง่ายแบบนั้นเลย หลังจากลองผิดลองถูก และติดตามดูภาพของช่างภาพเก่งๆ มานาน สุดท้ายก็มาลงเอยที่การลงคอร์สถ่ายภาพสตรีทฯ ทั้งที่ตอนแรกๆ เห็นว่าไม่จำเป็นด้วยซ้ำ มาถึงตรงนี้จึงอยากจะย้ำให้สำหรับคนที่สนใจการถ่ายภาพแนวนี้ว่ามันสำคัญมากๆ เพราะคอร์สที่มีคุณภาพ ที่จัดโดยพี่ๆ เก่งๆ ที่มีประสบการณ์สูง มันช่วยเปิดโลกให้เราเข้าใจการถ่ายภาพแนวนี้มากขึ้นจริงๆ และที่จริงไทยเราจัดเป็นประเทศที่มีช่างภาพสตรีทฯ มือดีอยู่เยอะมาก ดังนั้นเราสามารถพบเจอ เรียนรู้ และลงคอร์ส หรือทำเวิร์คชอปกับช่างภาพเก่งๆ ได้ตลอด

และจากการที่ตัดสินใจไปลงคอร์สนี่แหละ เลยได้เข้าใจการถ่ายภาพแนวนี้มากขึ้น มีวิธีคิด และมุมมองที่เฉียบขึ้น บวกกับการได้รู้จัก และติดตามผลงานของช่างภาพเก่งๆ หลายๆ คน ทั้งที่เป็นคนไทย และต่างชาติ เช่น คุณหนิง (Akkara Naktamna), คุณบอล (Sakulchai Sikitikul), คุณไอซ์ (Jad Jadsada), คุณรพ (Jayarop Piyapramote), Alex Webb, Martin Parr และที่ชอบมากที่สุด คือ Shin Noguchi ช่างภาพสตรีทฯ ชาวญี่ปุ่น

จากนั้นก็เริ่มส่งภาพไปลงในกลุ่มถ่ายภาพที่เน้นคัดเลือกภาพดีๆ ขึ้นโพสต์เท่านั้น รวมถึงการส่งภาพไปร่วมประกวดในงานต่างๆ ทั้งในไทย และในต่างประเทศ ซึ่งได้รับการตอบรับที่ดี มีผลงานได้รับเลือก หรือได้เข้ารอบ และร่วมจัดแสดงอยู่อย่างสม่ำเสมอ

 

หนึ่งในภาพที่ภูมิใจ ภาพนี้ได้รับการเลือกจาก BURN MY EYE
ภาพเข้ารอบ Finalist และร่วมแสดงในการประกวดของอิตาลี – ISPF AWARDS 2021
ภาพรางวัลชมเชยจากการประกวดของ BPS เมื่อปี 2563 ในหัวข้อ “New Normal Street Life สู่บรรทัดฐาน วิถีชีวิตใหม่”

แต่เหนืออื่นใด การถ่ายภาพเป็นงานอดิเรกที่มีความสุข ช่วยบำบัดจากความเครียด กระตุ้นให้ออกเดินทาง และสนุกกับการค้นหามุมมองใหม่ๆ เป็นกิจกรรมที่ช่วยให้ผ่อนคลายได้เหมือนกันไม่ต่างจากการอ่านหนังสือ หรือฟังเพลง แล้วกล้อง GR และการถ่ายภาพก็กลายเป็นส่วนหนึ่งชีวิตไปโดยปริยายเลย ไม่ใช่เฉพาะใช้ในการถ่ายภาพสตรีทเท่านั้น แต่อยู่ในชีวิตประจำวัน การเดินทาง อยู่กับเราในร้านกาแฟ อยู่ในรถ อยู่ในทุกที่เพราะสามารถพก GR ไปด้วยได้ตลอด

จะว่าไปแล้ว ด้วยขนาดของตัวกล้องที่เล็กมากๆ แบบนี้ เมื่อก่อนผมเองก็ยังเคยลังเล และมีความคิดทำนองว่ากล้องคอมแพคตัวเล็กๆ แบบนี้ยังไงก็ไม่ดีเท่ากับกล้องตัวใหญ่ๆ ที่เปลี่ยนเลนส์ได้ แต่กับ GR มันกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น ยิ่งมาได้เป็นเจ้าของ และใช้งานเองอยู่ทุกวันแล้วยิ่งรู้เลยว่านี่คือกล้องที่ดีเยี่ยมกว่ากล้องตัวใหญ่รุ่นอื่นๆ ส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ เห็นภายนอกตัวเล็กน่ารักแบบนี้ แต่คุณภาพ และประสิทธิภาพของมันนั้นใหญ่กว่าขนาดตัวมาก

และหากจะมีใครมาแซวกล้อง GR ของผมนะ ผมก็จะตอบกลับไปว่า “(กล้อง) ผมไม่เล็กนะครับ !!”

—————————-

คอลัมน์ GR LOVER ขอขอบคุณ คุณประมวล กุลระยะ (โต)
กับเรื่องราวดีๆในโลกของการถ่ายภาพที่จะส่งต่อแรงบันดาลใจให้กับเพื่อนๆ ชาว Grist
ได้มีพลังสร้างสรรค์ผลงานต่อไป …ด้วยกล้อง Ricoh GR

%d bloggers like this: