GR พาเที่ยว (ทิพย์) : EP.4 St. Stephen’s Basilica ในมุมมอง Black & White
by Pitchapoom Suwanpreecha
สัปดาห์สุดท้ายของเดือนกรกฏาคมขอพาไปเดินเที่ยว(ทิพย์) กันที่เมืองบูดาเปสต์ ราชอาณาจักรฮังการี หนึ่งในเมืองที่มีความเก่าแก่แห่งหนึ่งของยุโรปตะวันออก มีสถาปัตยกรรมที่งดงามมากมายทั้งฝั่งบูดา(Buda) และฝั่งเปสต์ (Pest) โดยใจกลางฝั่งเปสต์ใกล้แม่น้ำดานูบ คุณจะพบกับโบสถ์ขนาดใหญ่สไตล์ นีโอคลาสสิก ที่มีความสูงเป็นอันดับหนึ่งของสิ่งก่อสร้างในเมืองนี้ เราจะบันทึกความทรงจำด้วยโทนภาพ Black & White จากกล้องคอมแพคสายสตรีท…RICOH GRIII
St.Stephan’s Basilica
สถานที่อันเป็นจุดหมายครั้งนี้ คือ มหาวิหารเซนต์สตีเฟ่น หนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวใจกลางเมืองที่ใช้เวลาการก่อสร้างยาวนานถึง 54 ปี (ค.ศ. 1851- 1905) เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่เซนต์สตีเฟ่น กษัตริย์พระองค์แรกแห่งราชอาณาจักรฮังการี เป็นโบสถ์คาทอลิกสไตล์นีโอคลาสสิก มีโดมตรงกลางที่โดดเด่นมีความสูงถึง 96 เมตร และขนาบข้างด้วยหอระฆังสูงทั้งสองด้าน รองรับผู้เยี่ยมชมได้ 8,500 คน สามารถเดินขึ้นบันได 364 ขั้น หรือขึ้นลิฟท์ไปชมวิวแบบ 360 องศาบนโดมเพื่อชมทัศนียภาพฝั่งแม่น้ำที่มีปราสาทบูดา เนินเขาGellert สะพานเชนและสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังอื่นๆบริเวณในเมืองบูดาเปสต์
จากที่พักบนถนนแอนดราสซี่ ใกล้กับสถานีรถไฟใต้ดิน Mellenium Underground ใช้เวลาไม่ถึง 5 นาทีก็เดินถึงจุดหมายแล้ว แต่ก่อนจะเดินออกจากตัวตึกก็เห็นแสงสาดผ่านประตูทอดเงายาวเข้ามาก็อดไม่ได้ที่จะรอจังหวะใครสักคนเปิดประตูเพื่อเติมเต็มเรื่องราว ซึ่งก่อนลงมาจากห้องพักวันนี้ได้ตั้งใจจะใช้โทนภาพขาวดำที่มีในกล้อง GRIII อยู่แล้วจึงปรับตั้งค่าเอาไว้ล่วงหน้า จึงยกกล้องกดชัตเตอร์ในจังหวะที่คนด้านหลังเดินแซงไปได้แบบทันท่วงที
พอเดินเลี้ยวขวาออกมาก็ตรงมารอข้ามถนน ช่วงจังหวะนี้ก็ถ่ายภาพมหาวิหารได้เลยโดยอาศัยพุ่มไม้ของต้นไม้ริมถนนมาเป็นฉากหน้าด้านบน ในตำแหน่งท้องฟ้าไม่ให้โล่งเกินไป จากนั้นก็เดินข้ามทางม้าลายตามสัญญานจราจร ระหว่างเดินก็พยายามมองโน้นมองนี่ไปด้วยตามประสามาต่างบ้านต่างเมือง พอถึงด้านหลังของโบสถ์ที่มักจะมีรถเมล์บัสชมเมืองจอดรอรับนักท่องเที่ยวอยู่ ก็เดินเลี่ยวซ้ายยกกล้องกดถ่ายภาพไปเรื่อยๆโดยเฉพาะอาคารที่อยู่ด้านข้างเวลามีเงาทอดลงไปบนผนังดูแล้วสวยดี วันนี้เราจะไม่ได้เข้าไปด้านในมหาวิหารจึงเดินตรงตามถนนที่เป็นหินปูพื้นไปเรื่อยๆ
เมื่อหันย้อนกลับมาเห็นมุมที่ชอบใจก็หยุดรอเก็บจังหวะวิถีชีวิตผู้คน ซึ่งหากไปถึงช่วงที่แสงส่องตัวตึกก็จะเจอปัญหาความเปรียบต่างของแสงสูง ในกล้องGRIII จะมีการเลือกDROแบบอัตโนมัติเพื่อช่วยวิเคราะห์ค่าแสงทำให้ภาพที่ได้เก็บรายละเอียดทั้งส่วนมืดและส่วนสว่างได้อย่างยอดเยี่ยม สำหรับใครที่ชื่นชอบมุมต่ำ (Worm eyeview) ก็ต้องลงทุนเป็นสายหมอบกันนิดส์ และไม่ต้องสนใจสายตาคนอื่น หรือถ้าพกขาตั้งตัวเล็กๆไปก็กางแล้วยืนค่อมกันไว้อาศัยกดชัตเตอร์ผ่าน Image Sync App. จะได้ไม่เมื่อยหลัง…
ถนนเส้นนี้มีอะไรให้ถ่ายภาพได้ตั้งแต่เช้าจนมืด เพราะมีผู้คนสัญจรไปมาตลอดทั้งวัน น่าจะเพราะอยู่ใกล้สวนสาธารณะ รถไฟฟ้าใต้ดิน ร้านอาหาร และแหล่งพบปะสังสรรค์ริมแม่น้ำดานูบ ถือว่าเป็นใจกลางเมืองที่เหมาะสำหรับคนชอบถ่ายภาพจริงๆ ไม่ว่า จะเป็นสายสตรีท สายทิวทัศน์ หรือสายวิถีชีวิต ซึ่งย่านนี้มีความปลอดภัยสูง แบบว่าเดินไปรู้สึกได้เลย เพื่อนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็ยืนยันเช่นนั้น มีครั้งหนึ่งลืมขาตั้งไว้เป็นชั่วโมงเดินกลับมามันก็ยังอยู่ที่เดิม…
มีอยู่วันหนึ่งฝนตกตอนกลางคืน จึงรีบตื่นออกไปตอนเช้าหวังจะไปหาแอ่งน้ำเพื่อถ่ายภาพสะท้อนผิวน้ำ เดินมองไปที่ถนนแห้งแกร๊กคิดว่าคงจะไม่ได้ภาพแล้ว แต่ก็เดินไปเรื่อยๆจนเห็นช่วงโค้งถนนใกล้กับมหาวิหารพอดี มีน้ำแอ่งขนาดพอประมาณ ทีนี้ก็ตั้งป้อมรอเลย… เสียดายที่ไม่ได้ติด GW-4 มาด้วยไม่งั้นคงได้มุม 21mm เก็บยอดโบสถ์มาครบกว่านี้แน่ๆ ตรงนี้หมดชัตเตอร์ไปไม่เยอะเพราะตั้งใจจะใช้Single Shot ไม่ตั้งค่า Continuous Shot เพราะอยากมีสมาธิและลองChallengeกับตัวเองดู แต่เผลอแป๊บเดียวใกล้ได้เวลาไปหาอาหารมื้อเช้าลงท้องแล้ว
ระหว่างเดินกลับเห็นป้ายโฆษณาหน้าร้านขายของที่เล็งๆไว้ตั้งแต่ขาไป เพราะหน้าพี่Bruce Willis ใหญ่มากกกกอีกทั้งอยากเก็บการออกแบบWindow Display ในยุคเก่าๆเอาไว้บ้าง เพราะในย่านตึกใหม่ๆเค้าไม่ออกแบบลักษณะนี้กันแล้ว มาครั้งหน้าจึงไม่แน่ใจว่าจะได้เห็นอีกหรือเปล่าด้วย ว่าแล้วก็รอจังหวะจักรยานปั่นมาเข้าเฟรมเพราะลองเป็นคนเดินก็ไม่ค่อนน่าสนใจเท่าไร แต่ก็ต้องรอนานเพราะช่วงเช้า(ประมาณเจ็ดโมง)ของที่นี่ไม่ค่อยมีใครตื่นมาสัญจรเท่าไร
กล้อง GR III จะมีให้เลือกโทนขาวดำหลายแบบเหมือนกัน เช่น Soft B/W, Hi B/W อยู่ใน Image Control อันนี้การเลือกใช้ขึ้นอยู่กับความชอบส่วนบุคคลเลย แต่ละสถานการณ์ก็ให้ความน่าสนใจที่แตกต่างกัน ต้องลองทดสอบแล้วเลือกนำจุดเด่นแต่ละรูปแบบมาใช้ให้ต้องความต้องการแต่ละครั้งให้เหมาะสม เหมือนต้องจับคู่เอาเอง ใครชอบแบบไหนก็ว่ากันไป…แต่ภารกิจสำหรับเราในครั้งนี้ก็ถือว่าน่าพอใจระดับหนึ่ง เมื่อน่านฟ้าเปิดคงต้องหาโอกาสกลับไปตามหาเรื่องราวใหม่ๆมาเก็บไว้ในความทรงจำ…แบบไม่ยอมเบื่อให้สมกับการรอคอยอีกครั้ง